We zitten nu een klein weekje allemaal thuis. Misschien zie je het gedrag van je kind inmiddels een beetje veranderen. Huilerig, boos, opstandig, juist meer teruggetrokken, druk, wisselende stemming. En in de komende tijd zullen we nog veel meer van dit gedrag gaan zien. Goed nieuws: dit is héél normaal nu.
Of je kind nu 3 jaar is, of 8 jaar: onze kinderen voelen de spanning en angst die momenteel heerst. En de stress of onvrede: hoe lang gaat dit duren? Hoe krijg ik mijn werk ooit gedaan? Is je kind 5-6 jaar en ouder, dan hóórt en begrijpt het ook nog vanalles over wat er nu gaande is.
Daar komt nog iets bij: opeens komen opa en oma niet meer langs en gaan zij niet meer naar opa en oma. Zijn ze iets ouder, dan kunnen we het uitleggen (we willen opa en oma niet ziek maken etc), maar dan nog vóelt het vreemd. Ze missen hen. Zijn ze iets jonger, dan is het helemaal gek. Opeens zien opa en oma niet meer live, maar ze missen hun knuffels, samen spelen en verwennerij wel.
Bovenstaande kunnen we allemaal niet direct veranderen. Corona is er en blijft nog even. En eventuele spanning en angst is ook niet 1,2,3 weg te toveren. En dat is ook prima en menselijk. Je kunt je er wel bewust mee omgaan en proberen je niet gek te laten maken en vertrouwen (in je lijf, een goede afloop, je kids) te laten overheersen. Die energie voelen je kids.
Wat je verder kunt doen: je kinderen liefde en veiligheid geven. Dat is waar ze nu het allermeeste behoefte aan hebben. Laat ze voelen dat het allemaal goed gaat komen en dat jij er in de tussentijd voor ze bent. En natúúrlijk moet jij ook af en toe nog werk doen en moet er met schoolgaande kinderen ook af en toe geoefend worden. Maar laat misschien het prachtig in elkaar geknutselde rooster ook regelmatig los. Laat je kind even lekker spelen, ga met ze naar buiten. Bouw tenten, kijk samen een serie of een film. Doe spelletjes of lees boeken, maak een mooie tekening of brief voor opa en oma. Ga samen je tuin of balkon klaarmaken voor de lente. Klieder met verf, klei en andere materialen. Maak lol samen.
Ja maar, wat als ze straks weer naar school moeten? Misschien hebben ze dan inderdaad niet zo veel schoolwerk af als ze normaal zouden hebben gehad, maar daarin zullen ze niet de enige zijn. En toch gaan ze het allemaal redden. En nog veel belangrijker: hoe voelen ze zich als ze weer naar school gaan? Zij ze blij, relaxed en ‘opgeladen’. Of zijn ze bang, onrustig en gestrest?
En mijn werk dan? Ook dat moet gedaan worden. Het geldt niet voor alle sectoren en organisaties, maar vaak begrijpt je werkgever ook dat je nu niet zo efficiënt en effectief bent als wanneer je op kantoor zou zijn. En een gesprek daarover biedt véél ruimte. Daarnaast kun je je werkzame uren misschien iets breder verdelen, door ook je avonden en weekenden erbij te betrekken en dus overdag iets minder te doen.
Mijn belangrijkste boodschap: ook voor je kids is dit heftig en elke woede-aanval, driftbui, huilbui kan daar een uiting van zijn. Wees iets minder streng voor jezelf én voor hen en laat strakke roosters, schema’s af en toe een beetje los. Dat komt wel goed. Tel tot 10 (soms 100) en bedenk je wat er in dat lieve koppie om gaat. Zorg komende tijd voor een gevoel van geborgenheid en plezier in en rond je huis en dan heb je het allermooiste resultaat gehaald wat mij betreft!
Blijf gezond allemaal!