Ik ben Karlijn, 34 jaar oud en mama van 2 jongens. Zij heten Floris en Pepijn. Ik woon samen met hen en hun papa Chris in Utrecht. Ik houd heel erg van afspreken met familie en vrienden, lekkere dingen koken en bakken (en opeten!), op vakantie gaan met mijn kindjes en Chris en winkelen. Het allerleukste vind ik het als we met z’n vieren vrij hebben. Dan gaan we graag naar het bos, een speeltuin of het strand. Maar we spelen en dansen dan ook graag lekker thuis, blijven ’s ochtends héél lang in onze pyama’s en maken lekkere dingen in de keuken. Ook hebben we een kaart voor het spoorwegmuseum waar we heel vaak te vinden zijn. Ik eet heel graag pasta, pizza én spareribs. Mijn lievelingskleur is groen en mijn favoriete getal is 8.
Als je nog meer over me wil weten, mag je het allemaal aan me vragen als we elkaar ontmoeten!
Als je even nadenkt, wat gebeurt er dan eigenlijk veel he. Bijvoorbeeld: je gaat naar school, speelt met kinderen uit je klas, gaat misschien wel naar een buitenschoolse opvang, gaat naar zwemles, hockey of muziekles. Thuis speel je alleen of met je broer, zus, papa en mama, ga je in bad of onder de douche, help je papa en mama misschien met de tafel dekken? Soms lachen jullie samen, soms maak je ruzie. Ook op school is het de ene keer leuker dan de andere keer. Er gebeuren leuke dingen, spannende dingen, grappige dingen, moeilijke dingen, gezellige dingen, minder leuke dingen.
Wat voor je klasgenootje leuk is, kan voor jou helemaal niet leuk zijn. Want: iedereen is anders. Dingen die je minder leuk vindt (of zelfs stom!) kunnen je boos maken, bang of verdrietig. En dat is helemaal niet erg. Iedereen is soms boos, bang of verdrietig. Wat ik zo graag doe, is jou helpen om daar niet meer echt last van te hebben. Samen gaan we ontdekken wat jij kunt doen om jezelf te helpen. Zodat je je fijner gaat voelen. Als een volgende keer dan iets spannends, moeilijks of onverwachts gebeurt, weet je wat jou helpt. Of misschien vind je het dan helemaal niet meer zo erg wat er gebeurt.
Misschien heb jij zelf tegen papa, mama, de juf of meester gezegd dat je naar iemand toe wilt die jou kan helpen. Of heeft een van hen tegen jou gezegd dat dat misschien een goed idee is. Ik krijg dan een e-mail of telefoontje van jouw papa of mama en spreek met hen af om elkaar een keer te ontmoeten. Zij vertellen me dan een beetje over wat zij denken en voelen. Ik ken jullie niet, dus ze vertellen me ook wat dingen om jullie beter te leren kennen. Bijvoorbeeld wat voor werk doen je papa en mama, naar welke school ga je, heb je broertjes en zusjes, welke dingen doen jullie graag?
Als jouw papa en mama en jij het goed vinden, spreken wij daarna een keer af. We doen een spelletje om elkaar beter te leren kennen. Als je wil, mag jij me dan vertellen waarmee ik je kan helpen. Wil je bijvoorbeeld iets minder bang zijn? Of ben je nu vaak boos en zou je willen dat dat minder wordt of dat dat minder ‘opeens’ zo is? Zou je iets minder willen nadenken? Er zijn héél veel dingen waarmee ik je kan helpen.
Als jij dat wilt, spreken we vaker af. Wat wij bespreken, is veilig bij mij. Dat vertel je aan mij en is daarom alleen van jou en van mij. Tussendoor praat ik ook nog een keer met papa en mama. Zij willen natuurlijk graag weten hoe het allemaal gaat. Met hen bespreek ik alleen de dingen die ik van jou mag vertellen.
